петак, 05.09.2025, 14:05 -> 11:55
Извор: Радио Београд 1
Хумористичка емисија
Драги слушаоци, не знам како ви, али ја много волим кафу. И није што је волим, него је богами доста и пијем. Е сад, ја стварно нисам неки носталгичар и не патим превише за оним такозваним “старим добрим” временима. Јер њих свако доживљава из свог угла и на свој начин. Али, памтим време када је кафа била забава милиона, да не кажем дрога сиромашних. Она није толико утицала на кућни буџет, да бисте морали да је планирате квартално или годишње, као огрев за зиму, или неку другу капиталну инвестицију. Међутим, та времена су давно прошла.
Ред криза, ред акциза и дођосмо до тога да кафа сада кошта као Светог Петра кајгана, ако дозволите ту неумесну паралелу. И шта поштен човек сад да ради у слободно време, поготово ако не пуши и не конзумира алкохол? Пазите, не причам о кафи у неком скупом ресторану или кафићу. Неее, мене боли то што она обична, млевена, кошта исто, ако не и више!
Па добро бре, какве су то цене, као да је из Бразила транспортују… или однекле још даље, не знам, из Колумбије?!
Као јуче да је било кад смо се пре неколико година смејали лудацима који плаћају шољицу кафе неколико стотина долара. Додуше, то није била обична кафа, него кафа од измета цибетке, животиње из породице мачака. А сад нам се то обија о главу. Сада нас људи који уопште не пију кафу гледају исто као што смо ми некада гледали те лудаке. Иако није за поређење…
Некада се бре знао ред. Ако вам се свиђала нека девојка или жена, позовете је на кафу. И ту испитате ситуацију, видите да ли постоји неки потенцијал за дугогодишњу сарадњу на емотивном пољу и тако даље. Међутим, сада се то, у најмању руку, не исплати без предбрачног уговора. Замислите да она пристане, а онда само попије кафу и оде! А ви останете на губитку од кога се нећете опоравити. Него, лепо, потпишете уговор, тражите да достави писмо о намерама, па онда може и кафа.
Ако ове мере са ценама остану без ефекта, бар ако је кафа у питању, остаћемо и без свих лепих народних обичаја и светлих традиција.
Аутор текста: Огњен Шестић
Музички сарадник: Петар Вукосављевић
Коментари