Manastir Vitovnica

Ne zna se tačno kada je izgrađen jer nije pronađena osnivačka povelja. Prema određenim predanjima, manastir je podigao kralj Milutin nakon što je savladao odmetnute tatarske razbojnike - braću Drmana i Kudelina, koji su harali u Braničevskom okrugu.

Manastirska crkva posvećena je Uspenju Bogorodice. U naosu crkve nalazi se kamena ploča sa natpisima na staroslovenskom i starojermenskom jeziku, koja datira iz 1218. godine, a zapravo predstavlja ktitorski zapis. Prvobitni ikonopis nije sačuvan, izuzev u kupoli, ali i njega su, kao i većinu fresaka u crkvi, popravljali čuveni ikonopisci braća Markovići, pa je izgubio originalni karakter. Boje su žive, a ljudske figure vešto i prirodno izvedene. Braća Markovići su u slikarstvu uglavnom sledili akademski izraz sa romantičarskim prizvukom. Crkva je građena u moravskom stilu; malih je i skladnih proporcija, ozidana kamenom, krečnim malterom, i sa vrlo malo opeke. 

Manastir Vitovnica je više puta paljen i uništavan. Poslednji put ga je obnovio Hadži Stefan Bojović, 1856. godine, i tom prilikom na crkvi su dozidani priprata i zvonik. Manastirska biblioteka je dva puta teško stradala - prvi put od Bugara u srednjem veku, a drugi put 1941. godine. Srećom, sačuvano je Vitovničko jevanđelje, koje je u šesnaestom veku Vuk Kondo okovao zlatom i srebrom. Po njemu nosi naziv ulica u samom centru Beograda - Kondina ulica.

Otac Tadej, jedan od najpoznatijih srpskih duhovnika i mudraca, postavljen je 1962. g. za igumana Vitovnice, u kojoj je službovao i živeo sve do svoje smrti, 2003. godine. Njegov grob u dvorištu manastira smatra se svetim mestom jer je među pravoslavnim vernicima prepoznat kao savremeni svetitelj.