„Mali ekran na tekućoj traci" Olge Božičković – jedinstveno svedočanstvo o nastanku Televizije Beograd

Na promociji knjige u RTS Klubu govorili su glumica Renata Ulmanski, recenzent Svetislav Jovanov, novinarka lista Politika Branislava Džunov, filmski kritičar Ivan Velisavljević, urednica izdanja Biljana Bošnjak Draganović i autor.

Radi preglednosti i preciznijeg sagledavanja ukupne slike ondašnje TV produkcije, kritike Olge Božičković su u knjizi grupisane u sedam celina: „Originalno TV dramsko pismo“ (originalne drame), „Prozna i dramska klasika“ (adaptacije pozorišnih komada, romana i pripovedaka), „TV romani u nastavcima“ (o igranim serijama), „Namenjeno najmlađima - Edukativna TV" (igrane i dokumentarne emisije za decu), „Kako nas je TV zabavljala" (zabavne i muzičke emisije), „Srećno novo TV leto" (novogodišnji programi) i „Televizija kao dokument" (dokumentatne, feljtonističke, opšteobrazovne emisije...).

Najveći deo knjige čine tekstovi o igranom programu, koji je dominirao, naročito u počecima televizije, u vreme eksperimentalnog programa (kako je Božičkovićeva svedočila u TV portretu u „Trezoru“, emitovanom 30. oktobra 2002: „Nisam imala nikakav uzor jer je televizija tek počinjala. Smatrala sam da dolazim sa iskustvom čoveka koji je pisao o filmu i o pozorištu jer televizija u sebi sadrži i film i pozorište“).

Gotovo dve trećine emisija o kojima su navedeni tekstovi, nisu sačuvane (emitovane uživo, naknadno izbrisane...). Prati ih izbor fotografija u kome je akcenat bio na, takođe, nesačuvanim emisijama kako bi ostali zapisi o njima, bili svedočanstvo prvih godina beogradskog „malog ekrana".

Olga Božičković (Brčko, 12. mart 1921 – Beograd, 7. april 2004) je gimnaziju pohađala u Novom Sadu, maturirala u Sarajevu, diplomirala na Odseku za romanistiku Filozofskog fakulteta u Beogradu.

Bila je novinar u Politici od 1948. godine. Dve i po godine, od 1954. do kraja 1956. radila je u našoj Ambasadi u Parizu, a onda se vratila u Politiku za koju piše do novembra 1981. Pre 1959. pisala je i filmske i radijske kritike, potom se smenjivala u kritikama radio i TV programa sa Milutinom Čolićem, da bi se vrlo brzo ustalila kao redovni TV kritičar (od 1969. njena autorska kolumna nosi prepoznatljiv naziv Mali ekran na tekućoj traci)

U istoriju novinarstva Olga Božićković se upisala i kao prvi dobitnik nagrade TV Novosti „Dušan Duda Timotijević“ za kritički ili esejistički napis o televiziji (decembar 1976), kao i Politikine nagrade za izuzetno novinarsko dostignuće (januar 1978).

Žiri za dodelu nagrade „Dušan Duda Timotijević“ je imao u vidu da je Olga Božičković „pružila izvanredan doprinos razvoju kritičarske i stvaralačke prakse u domenu televizije“ i da je, kao „doajen jugoslovenske televizijske kritike, Olga Božičković svojim napisima izrazito pozitivno uticala na domaću televizijsku praksu, a istovremeno u punoj meri doprinela uobličavanju integriteta i profila televizijskog kritičara u našoj sredini“.