Kao i uvek, 72. izdanje Pulskog filmskog festivala otvoreno za regionalne autore

Najstariji filmski festival u Hrvatskoj i jedan od najdugovečnijih u regionu, Pulski filmski festival, ove godine beleži svoje 72. izdanje – a kao i u prethodnim godinama, otvoren je i prema regionalnim autorima i pričama.

Raznovrstan, žanrovski šarolik program obeležili su filmovi koji komuniciraju direktno sa publikom, bilo da je reč o komedijama ili dramama. Od Južine, kojom je otvorena 72. Pula, preko filma Fiume o morte do Paviljona 6.

Novi takmičarski program Pulskog filmskog festivala je regionalni program, čiji je cilj da pruži uvid u značajna događanja na regionalnoj filmskoj sceni.

Ovogodišnju selekciju čini šest filmova autora različitih generacija i senzibiliteta, od veterana Želimira Žilnika i filma Restitucija ili san i java stare garde do filmova Za danas toliko Marka Đorđevića i Volja sinovljeva Nemanje Ćeranića.

„Danas kada su evropske koprodukcije najnormalnija stvar, što zbog medija, što zbog Euroimaža, a zapravo što i zbog prirodne potrebe umetnika na ovim područjima da surađuju, razmenjuju glumce, direktore fotografije, montažere i tako dalje. Mislim da živimo i radimo u trenutku u kojem postoje različite mogućnosti u koje se regionalne kinematografije mogu uključiti u dio ovoga festivala“, naglašava Mario Kozina, programski selektor Pula film festivala.

Poseban interes publike i kritike izazvao je film Kako je ovde tako zeleno reditelja Nikole Ležaića, jednog od najautentičnijih glasova savremenog srpskog filma. Nakon svetske premijere u Karlovim varima, film je premijerno prikazan u programu Manjinske koprodukcije, a reč je o intimnoj, ali slojevitoj porodičnoj drami sa autobiografskim tonovima.

Reditelj, poznat po filmu Tilva Roš, ostaje dosledan autorskom izrazu koji spaja dokumentarnu atmosferu sa emocionalnom preciznošću. Kako je ovde tako zeleno je film nežnog ritma, ali duboke poruke – o tome kako nas geografske i porodične granice oblikuju, ali i sputavaju.

Ležaić je napravio omaž precima, prokrčio put ka zaboravljenoj kući, ali i sopstvenom identitetu.

U programu Manjinske koprodukcije nasao se i film Vuka Ršumovića Među bogovima.

U fokusu festivala je i velika glumačka nagada „Fabijan Šovagović“ dodeljena Bogdanu Dikliću, jednom od najrespektabilnijih glumaca na ovim prostorima koji je ostvario više od stotinu filmskih i televizijskih uloga.

„Generalno, kada promišljamo o tome šta Pulski festival jeste i šta može biti, osvrnemo se na godišnju filmsku produkciju, ali i na ono što nam se događa u regiji, bez obzira da li se radi o manjinskim koprodukcijama ili jednostavno produkciji zemalja koje su nam ili susedne, ili produkcijski ili kulturološki, ili kulturalno bliske“, dodaje Kozina.

Filmska Pula, sa svojom rimskom Arenom kao najlepšom bioskopskom dvoranom na svetu, i ove godine pokazuje da je otvorena kako za nova imena, tako i za filmske glasove iz celog regiona – one koji nas podsećaju da je zajednički jezik filma možda i najvažniji prostor dijaloga. To potvrđuje da Pulski festival neguje širi kulturni prostor zajedničke filmske istorije i savremenog izraza.