Dokumentarni film „7000 duša" u Akcent teatru

U programu će nastupiti režiser i glumci, a orkestar sa solistima izvešće numere sa filmskom tematikom. Specijalni gosti: režiser filma Sanjin Mirić, režiser, glumac u filmu Lordan Zafranović, glumica u filmu Jelena Ćirić.

Ovaj dokumentarno-igrani film osvetljava jednu malo poznatu, među mnogim tragedijama Prvog svetskog rata ‒ tragediju ratnih vojnih zarobljenika, koji, kako je naglašeno u filmu ‒ samom činjenicom zarobljavanja ne prestaju biti časni vojnici, suprotno izrečenim a najčešće neiskazanim stavovima kod pojedinih intelektualca, političara, ali i istoričara, da oni koji ne poginu za otadžbinu ili kao pobednici ne umarširaju u Beograd i Srbiju, nisu ni dostojini sećanja.

Ovim filmom se između ostalog ispravlja gorenavedena nepravda i obasjava sudbina mučenika koji su stradali u zarobljeničkim logorima na prostorima nekadašnje Austrougarske i Nemačke, u ovom slučaju Češke, živeći svoje logorske dane često isto onako teško kao i zatočenici u nemačkim ili ustaškim logorima smrti tokom Drugog svetskog rata.

Produkcijski i režijski, film je urađen na veoma visokom nivou. Filmska priča zasnovana je na svedočenjima preživelih zarobljenika rasutim u raznim arhivama i dokumentima, kako samih zatočenika i arhivama njihovih zemalja ‒ učesnica u ratu, tako i u arhivama austrougarske i nemačke vojne i ratne dokumentacije iz Prvog svetskog rata. Kao svedoci se pojavljuju i potomci Čeha čije su porodice ili rođaci bili nastanjeni u blizini logora, a koji su često rizikovali pomažući logorašima među kojima je bilo i dece i staraca dovođenih iz krajeva preventivno očišćenih od stanovnika. Čitave porodice iz Srbije završile su u internaciji.

Kao svedok se pojavljuje i logorski lekar koji je ostavio dragocene fotografije zarobljenika i scena iz logorskog života. U filmu su date i tragične sudbine austrougarskih vojnika, očeva i muževa i rođaka čije su porodice bile nastanjene u okolini logora, kao na primer sudbina Klare koja je izgubila muža u austrugarsko-nemačkoj opsadi Beograda a koja dobija posao kuvarice u logoru srpskih zarobljenika.

Malo se zna, ili se često zaboravlja kako su SAD u Prvi svetski rat ušle tek 1917. a da su dotle razne humanitarne organizacije obilazile zarobljeničke logore i pomagale zatočenicima, pa su tako srpske zarobljenike američkom fudbalu, saznajemo u filmu, učili pripadnici američke hrišćanske organizacije, kao i čitanju, pisanju i muziciranju.

Dokumenti i svedoci govore i o strašnim epidemijama pegavog tifusa u logorima, zatim nestašicama hrane, batinjanima do smrti srpskih zarobljenika zbog najmanje sitnice. Posebno je osvetljena tragična sudbina bolesnika koji su u logorskim bolnicama potpisivanjem primirja, nakon povlačenja logorskih lekara i medicinskog osoblja, bili ostavljeni na milost i nemilost, bolesni i bez hrane.