Žene u muzici – Sofi Junker

Venecija je u prvoj polovini osamnaestog veka bila centar u kojem su nastajala prefinjena i estetski vredna umetnička dela, kako u oblasti arhitekture, tako i slikarstva, pozorišta i muzike. „Venecijanska opera” je osvajala Evropu, vešto povezujući dramatiku sa toplinom vokalnih deonica. Poput venecijanskih slikara Kanaleta i Frančeska Gvardija koji su u svojim panoramskim likovnim ostvarenjima dočarali zanimljive prizore ovog istorijski bogatog primorskog grada, poznatog i pod nazivom Serenisima, i kompozitori su nastojali da kroz operu predstave čitav spektar ljudskih emocija i raspoloženja. Povodom objavljivanja albuma La Serenisima – Venecijanske siluete Sofi Junker je istakla da: „Muzika italijanskog baroka predstavlja reperotar iz kojeg najčešće započinjemo da istražujemo mogućnosti za individualne muzičke interpretacije... Ona donosi savršeni balans između jednostavnosti i lepote, repetitivnih struktura koje se ne zatvaraju spram virtuoznosti umetničkog izraza. To je muzika koja se lako uklapa u različite kontekstualne okvire priklanjajući se novim vizijama, predstavljajući solistu kao interpretatora, ali i kao stvaraoca u datom trenutku muzičkog izvođenja... Italijanski barok je otvoren i uvek spreman da se prilagodi novom vremenu i različitim kulturama. Solisti, ali i čitavi ansambli kao da preuzimaju scenu kada izvode dela italijanskog baroknog repertoara”.

Ubrzo po objavljivanju, album je naišao na pozitivne ocene kritičara koji su naglasili da je maestralnim interpretacijama Sofi Junker dostigla jedinstvenu ekspresivnost i lepotu u izvođenju dugih melodijskih fraza, teatralnost, ali i prefinjenost i senzualnost u svom muzičkom izrazu.

Nakon studija u rodnoj Belgiji gde je pohađala Muzičku akademiju u Namiru, kao i specijalizaciju na londonskoj Gildhol školi za muziku i dramu, Sofi Junker je pažnju javnosti privukla 2010. godine kada je ovenčana nagradom na Hendlovom takmičenju u engleskoj prestonici. Potom je 2012. dobila prvu nagradu na prestižnom takmičenju u Inzbruku koje nosi ime Antonija Čestija, a posvećeno je mladim pevačima specijalizovanim za baroknu operu. Gipki i iskričavi sopran, kako njen glas opisuju muzički kritičari, odveo ju je u operske kuće širom sveta u kojima je sa velikim uspehom izvodila role u operama Monteverdija, Mocarta, Hendla, Donicetija, Riharda Štrausa i Žila Masnea.

Ostvarila je plodnu saradnju sa vodećim savremenim dirigentima, a rezidentna je umetnica Kraljevske opere iz Liježa, kao i združenih operskih kuća francuskih gradova Anže i Nant. Američki debi imala je 2016. nastupajući u operi Sapfo Žan-Pol-Ežida Martinija, kao i u opereti Nepotpuno obrazovanje Emanuela Šabrijea.

Kao koncertna umetnica, Sofi Junker je česta solistkinja orkestara Končerto iz Kopenhagena, La nuova Muzika, kao i belgijskog ansambla Voks Luminis. Pored ovih, rado muzicira i sa ansamblima specijalizovanim za ranu muziku koju izvode na originalnim instrumentima iz epohe, a među kojima su Kings Konsort, Akademija za staru muziku, Orkestar bečke Akademije, barokni ansambl Bahov Kolegijum iz Japana, i orkestar Engleski koncert.

Urednica Irina Maksimović Šašić