Antologija srpske muzike

Rođen 31. avgusta 1908. godine u Beogradu, Milan Ristić je studije muzike započeo u Parizu, nastavio ih u Muzičkoj školi u Beogradu u klasama Miloja Milojevića i Josipa Slavenskog, a završio ih je na Konzervatorijumu u Pragu, u klasi Aloisa Habe. Uz Mihovila Logara, Dragutina Čolića, Ljubice Marić, Vojislava Vučkovića i Stanojla Rajičića, Ristić pripada grupi kompozitora Praške škole, koji su studije pohađali tridesetih godina XX veka u prestonici tadašnje Čehoslovačke, a nakon drugog svetskog rata imali važne uloge u umetničkom životu Srbije.

Ristićeva dela nastajala su u okviru tri stvaralačke faze različitih stilskih tendencija: od ekspresionizma koji je obeležio njegova prva dela, preko druge faze koja korespondira sa posleratnim periodom, a u kojoj Ristić pronalazi nov put pišući kompozicije sa literarnom podlogom, sa programskim sadržajem ili se oslanjajući na materijal preuzet iz tradicionalne muzike. Poslednju stvaralačku fazu, koja je usledila nakon što je završio rad na Drugoj simfoniji 1952. godine, odlikuje Ristićev veliki stvaralački uspon koji ga svrstava u najistaknutije simfoničare tadašnje srpske moderne muzike.

Iz kompozitorove radne biografije izdvajamo da je veliki deo njegove aktivnosti bio vezan za Radio Beograd. Naime, od 1945. Ristić je radio kao zamenik glavnog urednika muzičkog sektora, a 1963. je postao muzički savetnik direkcije Radio-televizije Beograd. Pored toga, 1961. je izabran za dopisnog člana Srpske akademije nauka i umetnosti, dok je u periodu od 1960. do 1962. godine bio i predsednik Udruženja kompozitora Srbije.

Urednica Irina Maksimović Šašić