Hotel „Balkan“ zborno mesto komita

„Među četnicima iz stare organizacije bio je priličan broj bosansko-hercegovačkih dobrovoljaca-četnika, koji su se posle rata 1913. vratili u Srbiju, i tu prihvatili poslove kojima su želeli da se bave. Sa njima je održavao stalne veze major Voja Tankosić i svojom inicijativom organizovao je za njih u Ćupriji pravi četnički logor. Znalo se da Srbiji predstoji obračun sa Austro-Ugarskom zbog Bosne i Hercegovine. Verovatno da je u to vreme Tankosić, sa svojom oficirskom tajnom organizacijom, imao i druge planove, o kojima se, u to vreme, nije moglo nagađati, te je vlast tolerirala ove četničke logore kao mesta za prihvatanje i zbrinjavanje naših mladih dobrovoljaca iz svih srpskih krajeva."

Ugledni Beograđani koji su podržavali četnike

„U to vreme kao i ranije, u hotelu ʼBalkanʼ na Terazijama, koji je držao Đoka Popara, Hercegovac, bio je svakodnevni sastanak svih istaknutih četničkih vojvoda i četnika koji su se bavili u Beogradu.

U ʼBalkanuʼ je takođe bio stalni sto dr Milorada Gođevca, šefa Opštinskog saniteta i prvog organizatora četničke akcije na Jugu. Za njegovim stolom obično su sedeli Golub Janić, rentijer iz Mavrova, sopstvenik ʼBalkanaʼ i predsednik ʼSrpske braćeʼ, zatim Josif Studić Prizrenac, sekretar ʼSrpske braće", braća Ribnikari, Vladislav i Darko, urednici ʼPolitikeʼ, Petar Pavlović, profesor Sima Trojanović, direktor Etnografskog muzeja, Sava Radulović, šef beogradske železničke stanice, apotekar Velimir Karić.ˮ

Četnici i vojvode gosti hotela „Balkan"

„Oko ovog stola nalazili su se stolovi vojvoda i četnika, uvek puni gostiju. Ko je želeo, tu je mogao videti kapetana Sretena Rajkovića, šefa Gorskog štaba preko Vardara, vojvode Gligorija Sokolovića, Jovana Babunksog, Vasilija Trbića, Stevu Ćelu, Doksima Mihajlovića, Đorđa Skopljančeta, Jovana Dolgača, a, pored njih, poručnika Jaroslava Antonijevića, poručnika Voju Tankosića, kapetana Borka Paštrovića, kapetana Jovu Naumovića, takođe sve stare četnike iz 1905. godine. Stalni gosti ovih stolova takođe su bili i studenti - četnici Ličanin Miloš Svilar, Rista Toholj, Dule Dimitrijević, Kumanovac profesor Jovan Aleksić, Milomir Milenković, pozniji urednik ʼPolitikeʼ, Jova Gašić, Bosanac, kaluđer Jovan Grković Gapon, hemičar Dragomir Jekić, upravnik Fabrike žica Milosav Jovanović, drogerista Sava Mumdžić, apotekar kod ʼGuslaraʼ M. Jovanović, narednik Miloš Ivković, narednik Sekula Vlahović itd., itd."

Možda neko želi, ponekad, da se seti ovih imena. Možda i da im zahvali? Da pomisli na njih kada prolazi pored „Balkana". Dragiša M. Stojadinović u tekstu objavljenom u decembarskom broju čikaškog „Glasnika" 1974. navodi da su beogradski činovnici, trgovci i zanatlije, smatrali za veliko zadovoljstvo da svakog dana navrate u to društvo. Tu su imali priliku da čuju vesti o akcijama komita, takođe i da pruže pomoć četničkom pokretu, koji je oduševljavao narod u celoj Srbiji. Ta „druženja" postala su neka vrsta obreda i običaja posle završetka Prvog i Drugog balkanskog rata.