Momci lepi kao devojke, ima li još mačizma u Aziji

Jedna reklama za tokijski kozmetički salon za muškarce, koja rečima preporučuje trajnu depilaciju brade i brkova, a slikom sugeriše šminkanje i farbanje, dobro ilustruje fenomen feminizacije muškaraca u toj zemlji.

Sociolozi u Zemlji izlazećeg sunca razloge za trend u kojem mladi muškarci u nastojanju da ostvare mekši i čistiji izgled poslednjih decenija biraju frizure nalik ženskim i depiliraju lice i udove, što ponekad uključuje i uklanjanje obrva, vide pre svega u promeni svesti žena koje muževni mladići dubljeg glasa, veće snage i izraženije maljavosti, ne privlače u istoj meri kao pre.

Devojke u Japanu danas, tvrde oni, traže tople, osećajne partnere koji deluju blago, nežno, pa čak i krhko i detinje, te stoga deluju pristupačno i nesposobno za grubosti. Taj ideal diktira širenje društvene pojave u kojoj se, ne samo u Japanu već i u drugim delovima Istočne Azije, zbog usvajanja onog što se u prošlosti smatralo ženskim – frizura, depilacije i šminke, brišu razlike među polovima, odnosno, u sve većem broju javljaju muškarci koji deluju feminizirano ili hermafroditno.

Postoje mišljenja da je tu promenu u ukusu žena i eroziju mačizma, pored raspada konfučijanskim vrednostima obojene tradicionalne patrijarhalne porodice, u kojoj je muškarac bio glava kuće koja je radila i donosila odluke a žena imala zadatak da se tiho i samopregorno stara o domaćinstvu, deci, svojim i muževljevim roditeljima, prizvala i masovna kultura, odnosno, stripovi i crtani filmovi u kojima su lica junaka često prikazana na takav način da je teško raspoznati njihov pol.

Biljojedi i mesojedi 

Trend feminizacije, naravno, vidan je i u tzv. dečačkim bendovima, muzičkim grupama koje se u celosti sastoje od momaka, u kojima u Japanu, Južnoj Koreji i drugde u istočnoj i jugoistočnoj Aziji poslednjih godina često figuriraju ofarbani i depilirani mladići koji deluju meko i ženstveno.

Te bendove planski sastavljaju producenti, koji provode audicije i svesno biraju momke koji odgovaraju dominantnom ukusu žena, tako da oni reflektuju društvenu realnost, ali
istovremeno imaju i uticaj na njeno oblikovanje, jer dalje šire ideal tananog, feminizarnog muškarca kao nečeg što je poželjno.

Oni tako deluju ne samo na svest ženske već i mlade muške publike, koja ih prihvata kao uzor i imitira kako bi se dopala suprotnom polu. Promene su vidne ne samo u fizičkom izgledu već i u ponašanju, smatraju japanski sociolozi, koji poslednjih decenija pišu o rastu broja tzv. „muškaraca biljojeda" – osoba koje ne prilaze ženama, koje su pasivne i često nezainteresovane za seks i vezu sa suprotnim polom, u odnosu na tzv. „mesojede", koji su skloniji tome da (aktivno) traže partnerke.

Ti, može se slobodno reći, nenaučni termini koje kao pitku metaforu koriste japanski intelektualci i novinari da široj javnosti na jednostavan način približe svoje razmišljanje o feminizaciji muškaraca i promenama u društvu, javljaju se usled toga što je pod viševekovnim uticajem vegetarijanskog hinduizma i budizma u južnoj i istočnoj Aziji rasprostranjen stereotip da oni koji (puno) jedu meso time stiču narav predatora, te su preduzimljiviji i aktivniji, ali i agresivniji i pohlepni.

Nezavisno od problema – da li su takvi epiteti prikladni ili ne, poslednjih decenija u Japanu se u medijima govori o tome da, uporedo s rastućom muškom pasivnošću i povučenošću, jača trend ili obrazac u kojem su žene te koje iniciraju vezu.

Upadljiv je i rast brakova u kojima je žena starija pet do sedam godina od muškaraca, što je preokret u odnosu na matricu u prethodnim generacijama.