Vlada RS dostavila zaključke Međunarodne komisije o Srebrenici Savetu bezbednosti UN

Reč je o poglavlju 11 Izveštaja Međunarodne komisije za istraživanje stradanja svih naroda u srebreničkoj regiji u periodu od 1992. do 1995. godine.

"Izveštaj je sastavljen na osnovu naučne metodologije od eminentnih stručnjaka svetskog ranga iz svojih oblasti sa prestižnih univerziteta i instituta, na čelu sa izraelskim istoričarem Gideonom Grajfom, koji je profesor na Univerzitetu u Teksasu i jedan od vodećih istraživača Holokausta u svetu, dok su ostali članovi Komisije bili istaknuti akademici iz SAD, Japana, Australije, Nigerije, Italije, Srbije i Nemačke", saopšteno je iz Vlade Republike Srpske.

U izveštaju je navedeno da je zločin u Srebrenici 1995. godine usledio nakon etničkog čišćenja te regije od muslimanske-bošnjačke vojske, u kojem su na stotine srpske dece, žena i staraca namerno mučene i ubijene.

"Srpski narod doživeo je strašne zločine na ovom području, što je potpuno zanemareno, već postoje namere da se prikaže da su bošnjačke žrtve u Srebrenici jedine žrtve", navodi se u izveštaju.

Ističe se da srebreničku regiju, odnosno Srednje Podrinje, sa istorijskog aspekta nije moguće posmatrati u svetlu događaja iz jula 1995. godine, jer kako se može videti iz izveštaja, sukobi između Srba i muslimana u Srednjem Podrinju započeli su aprila 1992. godine, a početkom maja intenzivirale su se napadačke aktivnosti muslimanskih oružanih snaga na području opštine Srebrenica, koje su započele sistematičnu kampanju etničkog čišćenja srpskih sela u okolini Srebrenice, sa ciljem zauzimanja Bratunca i presecanja Republike Srpske na dva dela.

Kako je opisano u izveštaju, jedno od većih srpskih sela u Srebrenici, Podravanje, napadnuto je 24. septembra, kada je ubijen 31 civil i pripadnik seoskih straža, nekoliko ih je zarobljeno, a selo je spaljeno. Srpsko selo Fakovići u opštini Bratunac, spaljeno je 5. oktobra, a ubijeno je 28 civila i pripadnika seoskih straža, od čega 12 žena.

U veoma opširnom izveštaju se, između ostalog, navodi da, kada se govori o pojmu genocida u kontekstu dešavanja u srebreničkoj regiji i presudama Međunaronog krivičnog suda za bivšu Jugoslaviju (MKSJ-a), neosporno treba kritički posmatrati činjenicu da je Tribunal imao suviše ograničen pogled na događaje iz jula 1995. godine. MKSJ nije raspravljao o raznim motivima poput onog da je i srpska strana ponudila razmenu Srebrenice i Žepe za teritoriju pod kontrolom Srba u i oko Sarajeva, nije se osvrnuo ni na konstantnu vojnu pretnju koju je predstavljala 28. divizija tzv. Armije RBiH koja je bila stacionirana u Srebrenici u trenutku demilitarizacije od 1993. godine.

Nakon temeljne istrage Nezavisne međunarodne komisije za istraživanje stradanja svih naroda u srebreničkoj regiji u periodu od 1992. do 1995. godine, zaključuje se da se u Srebrenici nije dogodio, niti pojedinačni zločin genocida, niti genocid uopšte. Iako Komisija ne smatra ubistva koja su se dogodila oko Srebrenice genocidom, ona u uvažava činjenicu da su hiljade ljudi (uglavnom ratnih zarobljenika) ubijene i da odgovorne za ove zločine treba kazniti.

"Svako licitiranje brojkama veoma dehumanizujuće za sve žrtve svih naroda, jer su tu radi o ljudskim životima i sudbinama u ratu i da su brojke u ovom slučaju navedene isključivo za potrebe naučnog istraživanja bez želje da se bilo koja žrtva negira ili ponizi", zaključeno je u izveštaju.