Dva i po veka karlovačke crkve

Svečanom litijom i arhijerejskom liturgijom, koju je služio patrijarh srpski Irinej uz sasluženje većeg broja mitropolita i episkopa, jutros je u Hramu svetog Nikolaja, poznatom i kao Saborna crkva, u Sremskim Karlovcima, počeo duhovni deo proslave prenosa moštiju Svetog oca Nikolaja.

Patrijarh Irinej je rekao da ovaj sveti i svečani dan daje nadu da ćemo i u ovom vremenu, "koje nam nije baš mnogo naklonjeno, preživeti kao što smo preživeli i mnogo teže trenutke naše istorije".

Naglašavajući da je ovaj sveti hram, osveštan i ovog puta posle nedavne obnove, izvor naše istorije i naše kulture, koji je sakupljao i sabirao naš narod i odigrao značajnu ulogu u njegovom životu, patrijarh je rekao da je zadovoljan što u njemu danas sabrani narod i njegovi predstavnici.

Dvodnevna svečanost, organizovana povodom dva i po veka od osnivanja crkve i 100-godišnjice njene obnove, započela je sinoć otvaranjem izložbe u Dvoru o rekonstrukciji Hrama, a potom nastavljena na centralnom trgu umetničkim programom.

Svečanosti su prisustvovali ministar za ljudska i manjinska prava, državnu upravu i lokalnu samoupravu Milan Marković, predsednik Vlade Vojvodine Bojan Pajtić i drugi gosti.

Zavod za zaštitu spomenika kulture kategorisao je karlovačku Sabornu crkvu kao kulturno dobro od izuzetnog značaja, jer se u njoj nalaze mošti Svetog Arsenija Sremca, drugog arhiepiskopa srpskog, kao i čudotvorna ikona Presvete Bogorodice Bezdinske.

Gradnja Hrama Svetog Nikolaja počela je 1758. godine po odluci mitropolita Pavla Nenadovića, na mestu na kojem je srušena manja crkva iz 16. veka, posvećena istom svecu.

Planovi za novu crkvu izrađeni su u Beču, građena je u stilu barokne arhitekture i radovi su trajali četiri godine, a veliki ikonostas je delo Teodora Kračuna i Jakova Orfelina.

Saborna crkva je teško stradala u velikom karlovačkom požaru 1799. godine, kada joj je izgoreo desni toranj a levi pretrpeo znatna oštećenja.

Obnovljena je nakon šest godina a generalna obnova i restauracija tog hrama uradjeni su 1909. i 1910. godine prema projektu arhitekte Vladimira Nikolića, u vreme patrijarha Lukijana Bogdanovića.