Tesla - inspiracija i putokaz

Već kao tridesetogodišnjak čiji patenti nagoveštavaju novu razvojnu epohu tehničke civilizacije, Nikola Tesla opčinjava savremenike ne samo svojim izumima već i svojom harizmatičnom ličnošću. Tomas Komerford Martin (Thomas Commerford Martin, 1856-1924), predsednik čuvenog Američkog instituta elektroinženjera (AIEE), napisao je knjigu Izumi, istraživanja i zapisi Nikole Tesle (The Inventions, Researches and Writings of Nikola Tesla), gde na pet stotina stranica izlaže Teslina dotadašnja dostignuća. Ova knjiga, u izdanju Electrical Engineer, odmah je rasprodata 1893. godine, a već 1894. godine štampano je njeno drugo izdanje.

O Nikoli Tesli napisan je veliki broj scenarija za pozorište i film, još više knjiga i bezbroj članaka. Tesla opčinjava svojim velikim delima, genijalnim umom, harizmom, životnom filozofijom i humanizmom. Nepresušna je inspiracija za umetnike i putokaz za one koji biraju put kojim se ređe ide.

Teslini inovatorski doprinosi uticali su na tehničko-tehnološki razvoj civilizacije, na stvaranje komfornijih uslova za život.

Teslina čudesna ličnost uticala je na jednu značajnu delatnost i pojedinačne sudbine ljudi koji su joj se posvećivali. Kao što je Sokratova ličnost uticala ne samo na razvoj filozofije već i na opredeljenje pojedinaca da joj se profesionalno posvete, ili kao što je Albert Ajnštajn značajan za promociju fizike, a Dmitrij Mendeljejev hemije, kao što je i Sigmund Frojd sinonim za psihijatriju, tako je za promociju elektrotehnike nesumnjivo najznačajniji Nikola Tesla.

Tesla je u elektrotehniku uneo idealizam, o čemu Mihajlo Pupin naširoko piše kao o glavnoj pokretačkoj sili razvoja američke nauke i njenog opšteg prosperiteta. Taj Teslin idealizam, njegova harizmatična ličnost i magnetno polje sa kojim se igrao u svojim čudesnim eksperimentima i obuzdavao ga da služi čovečanstvu, više su nego dovoljni razlozi da se Tesla, još za života, ustoliči kao mit. Mit o Nikoli Tesli, kako vreme prolazi, ne samo da ne bledi već postaje sve popularniji i privlačniji, a nalazi odraz u velikom broju knjiga, scenarija i članaka o njegovoj ličnosti.

Čudo iz 1953. godine, u vidu prvog radio-aparata u metohijskom selu Radavcu kod Peći, i priče o čudesnoj ličnosti Nikole Tesle, opredelili su profesionalni put autora ovog teksta. Na Eektrotehničkom fakultetu u Beogradu nisam bio jedini student koji se za izučavanje električnog i magnetnog polja, tih čudesnih vančulnih fizičkih pojava, opredelio magijom Nikole Tesle. Osnivač ovog fakulteta, stari profesor Aleksandar Damjanović, koji je završio studije na Sorboni, poznat i pod nadimkom „Gazda", istaknuti „Teslijanac", često je govorio o tome kako je i njemu Tesla trasirao životni put.

Jedan stari strogi akademik, ne poričući Teslinu genijalnost, kritički je govorio o njegovom naučnom radu. Jedan drugi naučnik napisao je knjigu o Teslinoj ideji bežičnog prenosa energije, dokazujući da zbog pojave rasipanja nije moguća njena realizacija. Ali i ta dva „najoštrija kritičara" sa toplinom govore o Teslinoj ličnosti i o njegovim moralnim vrednostima i čovekoljublju.

Obrušila se i na mene gruba realnost nanizanih zrelih godina. Marširam kroz pozno životno doba, gde mi pred kriticizmom i sumnjama blede brojni ideali i ruše se mnogi mitovi. Jedino Tesla ostaje visok i čist, kakav je uvek i bio, telesno i duhovno.