Klub Tropikana – Chico O’Farrill

Rano je iskazao svoj muzički talenat, studirao je klasičnu muziku na Konzervatorijumu u Havani, a muzika Kube, sa bogatim afro-kubanskim ritmovima, snažno će uticati na njegov budući rad. U kasnim tinejdžerskim godinama, 1940-tih, preselio se u SAD,  kako bi nastavio svoje muzičko obrazovanje,  prvo pohađajući Univerzitet u Majamiju, a potom preselivši se u Njujork, studirao je na prestižnoj muzičkoj školi „Džulijard“. U Njujorku je počeo da gradi svoju karijeru kompozitora i aranžera, gde je tokom godina  postao ključna figura u fuziji latino muzike sa džezom.

O'Farilove kompozicije su često mešale afro-kubanske ritmove sa big-bend džez strukturama, stvarajući složenu, inovativnu muziku. Tokom svoje karijere sarađivao je sa mnogim uticajnim muzičarima, uključujući Dizi Gilespija, sa kojim je sarađivao na nekoliko revolucionarnih projekata,  koji su doprineli da se definiše zvuk latino džeza u eri posle Drugog svetskog rata. Gilespijevi albumi “Manteca” (1947) i “Afro-Cuban” (1947) široko se  smatraju temeljnim snimcima koji su spojili kubanske ritmove sa modernim džezom.

Tokom 1950-tih, O’Farril je osnovao svoj big bend “Afro-Cuban Jazz Orchestra”, koji je postao jedan od vodećih latino džez ansambala tog doba. Njegove kompozicije za orkestar, kao što su kao što su “Afro-kubanska džez svita”, “Pan-američka svita” i “La Fiesta”, smatraju se remek-delima latino džeza, u kojima  je spojio džez i afro-kubanske ritmove u orkestarskom kontekstu, genijalno  kombinujući složene džez harmonije sa energijom i pulsom kubanske muzike.

Napisao je i aranžirao muziku za mnoge istaknute orkestre - Kaunt Bejzija, Sten Kentona, Tito Puentea i Mačita. Sposobnost da organizuje različite ansamble, od malih sastava do big bendova, omogućila mu je da izgradi reputaciju svestranog i visoko kvalifikovanog kompozitora. Njegove kompozicije i aranžmani, kao i producentski rad i danas utiču na džez i latino muziku.