Muzej zvuka – Dela Čiprijana de Rorea

Jedan od najvećih majstora renesansne muzike rođen je oko 1515. ili 1516. godine u gradiću Ronseu, odnosno, na francuskom jeziku, Reneu u istočnoj Flandriji. Iako je ostalo sačuvano malo podataka o njegovom detinjstvu i prvim podukama iz muzike, današnji muzikolozi pretpostavljaju da je u Italiju stigao kao adolescent u pratnji Margarete od Parme, vanbračne ćerke Karla V, koja je na Apeninsko poluostrvo došla radi braka. Pojedini savremenici tvrdili su da je de Rore studirao kod Adriana Vilarta u Veneciji i da je bio pevač u bazilici Svetog Marka, ali u inače detaljnoj venecijanskoj dokumentaciji do sada nije pronađen nijedan dokaz koji bi to potvrdio. Poznato je da je bio u službi u Breši počevši od 1542. i da je u naredne tri godine uz pomoć venecijanskog štampara Skota objavio svoju prvu zbirku madrigala, kao i dve zbirke moteta. Stilski, u tom periodu, Čiprijano de Rore je nedvosmisleno pripadao grupi kompozitora koje je Em Es Luis nazvao Vilartovim kružokom.

Rore je potom otišao u Feraru, gde je postao kapelmajstor u maju 1546. godine. Tada nastupa izuzetno produktivan i kreativan period njegovog života. U službi vojvode Erkolea II pisao je mise, motete, šansone i madrigale, inspirisan izuzetnim kulturnim životom koji je vladao na dvoru Esteovih. Međutim, posle smrti njegovog mecene, nije naišao na razumevanje njegovih naslednika, te angažman pronalazi na dvoru porodice Farneze u Parmi, koje se čini kao korak unazad u karijeri u odnosu na njegov prethodni stvaralačaki period. De Rore je pokušao da nađe drugu službu – pre svega se nadajući da će zameniti Adriana Vilarta u Veneciji, ali u tome nije uspeo i umire u Parmi 1565. godine.

U večerašnjoj emisiji slušaćete odabrane madrigale, njihove diminucije i duhovne kompozicije ovog autora u interpretaciji solista iz vodećih ansambala za ranu muziku koji objavljuju za izdavačku kuću Ričerkar.

Urednica emisije: Ivana Neimarević