Imaginarni pejzaži

Pred nama je još jedno ostvarenje koje je Manja Ristić sazdala od zvukova sakupljenih na ostrvu Korčula i njenom podmorju, korišćenjem hidrofona i kontaktnih mikrofona. Ova umetnica rođena u Beogradu, koja živi i radi na Korčuli, u svom recentnom opusu radi sa zvučnim elementima koji su joj pri ruci - od terenskih snimaka, preko nađenih objekata i akustičkih signala. U njenim ostvarenjima živa i neživa priroda se prožimaju i dodiruju, ali i ostvaruju neuobičajna, iznenađujuća preznačenja u domenu zvučne umetnosti. Shodno minimalističkoj estetici koju neguje lejbl LINE, Manja Ristić ispreda male minijature o krhkosti postojanja i o dugovečnosti prirodnih procesa. Ona stvara visoko estetizovan prostor zvučnih naracija, radiofonskog kvaliteta, čiji lirizam i poetičnost otvaraju prostor za svakog slušaoca da dopre do novih vizura smisla i lepote.

Umesto daljeg obrazloženja citiraćemo autorski tekst Manje Ristić o "Buđenjima", jednu vrstu anti-poezije koja pleni svojom značenjskom punoćom:

Buđenja su moje uši u podmorju.

Buđenja su pesak, obluci, stene koje talasi guraju u neprekidnom pokretu.

Buđenja izviru iz urušenih vrtloga.

Buđenja su jezik koji je toliko milozvučan da nadglašava huk struja.

Buđenja slušaju prostor kroz druge prostore.

Buđenja su obrnuti fidbek namotanih misli.

Buđenja su svetovi nemilosrdne i očaravajuće prirode.

Buđenja su beskrajne topografije opkoljene telom vode u neprekidnom pokretu.

Buđenja su tamo gde ćeš me naći, kako razgovaram sa zadihanim stenama, hrapavim valovima, uspavanim vinogradskim zrikavcima, dok okidam zarobljeni vazduh iz slomljenih i napuštenih instrumenata.

Buđenja su beskraj stešnjen između atoma.

Buđenja su noćne koještarije uma.

Buđenja su tihe intruzije u pejzaž.

Kružna geometrija buđenja se kreće začudno, kao providni veo tankog i neravnog tkanja,što obavija vernost nepouzdanih sećanja.

Buđenja su nasleđe istrajavanja.

Urednica: Ksenija Stevanović