Vera Obradović: Androginost moderne i savremene igre

Kao poseban igrački i koreografski pravac, nastao početkom 20. veka, moderna igra, odnosno savremena umetnička igra, predstavila se kao antipod tradiciji klasičnog baleta. Odbacujući autoritet klasike i ukrštajući se sa savremenim umetničkim tendencijama i načinima življenja - moderna igra postepeno utemeljuje i izgrađuje vlastitu igračku leksiku, poetiku i estetiku, postajući svojevrsna emanacija jedne izmenjene ljudske senzibilnosti i duhovnosti, motivisane mnoštvom tehnološko-tehničkih (i svih drugih) inovacija koje su nužno diktirale i drugačije pokrete u takozvanom običnom, svakodnevnom životu.

Kako primećuje Vera Obradović, u našem vremenu, igra - bilo da se radi o modernoj, savremenoj bilo o pozorištu pokreta - izrazito je androgina, po svojoj znakovitosti, gestu, energiji, načinu kretanja, kostimu, scenskom izrazu i tako dalje. Kreatori savremenih koreodrama i plesnih predstava često teže potpunom obezličenju i brisanju svih oznaka polova - ukidaju se tradicionalne uloge i doskorašnji, a viševekovni, bitno različiti načini muške i ženske igre.

Ova činjenica prevazilaženja dezintegracije muškog i ženskog principa deluje kao nesvesni put prisjedinjenja savremenog čoveka svom prapočetku, prisjedinjenja Bogu, kako stvaralaca to jest koreografa, tako i samih igrača, ali se, smatra Vera Obradović, androginost može tumačiti i kao nesvesno ritualno ponašanje koje urbani i od prirode otuđeni svet vraća u mistično jedinstvo apsolutne kosmičke harmonije, u ujedinjenje suprotnosti.

Urednica emisije Tanja Mijović.