Ženski „rukopis“ u arhitekturi Beograda

Posmatrajući period između 1900. i 1960. godine, tačnije raznovrstan opus žena, koje su u to vreme projektovale, moguće je pratiti i sam razvoj srpske i beogradske arhitekture u prvoj polovini 20. veka.

Periode razvoja arhitekture u Beogradu, pre početka Prvog svetskog rata, međuratni period, i posleratni period obeležio je rad istaknutih žena arhitekata, a sve počinje 1900. kada Jelisaveta Načić završava studije i postaje prva žena arhitekta u Srbiji.

„Mi tek od 1900. godine možemo da pričamo o ženama arhitektama u Srbiji. Njih je sve više kako se ti periodi smenjuju, tako da je sve više žena u arhitekturi, sa svakom generacijom sve više žena studira arhitekturu, sve više njih izlazi, radi i projektuje više i to se lepo vidi upravo kada posmatramo ove periode jedan za drugim i kako se povećava kompletnost objekata na kojima one rade“, navodi arhitekta Milena Zindović.

Neki od najznamenitijih beogradskih objekata i građevina, koje postoje i danas, delo su Jelisavete Načić, Jovanke Bončić Katerinić, Milice Krstić, Danice Kojić, Milice Šterić.

„Bilo je zanimljivo, Ženska učiteljska škola i Druga ženska gimnazija izgrađene su u isto vreme, 1932. godine i tada beogradski i srpski mediji izveštavaju o tom kuriozitetu da dve žene vode dva tako bitna gradilišta u isto vreme“, dodaje Zindovićeva.

Ovo je jedno u nizu predavanja na temu arhitekture i urbanizma Beograda, koja se održavaju svakog utorka u Muzeju grada Beograda.