Čitanje i DNK

Istraživanje objavljeno u „Naučnim studijama o čitanju" pokazuje da genetički „rezultat", koji se sastoji od oko 20 000 DNK varijanti objašnjava pet posto razlike u sposobnosti čitanja kod dece. Učenici sa najvišim i najnižim genetičkim „rezultatom" savladavali su čitanje različitom brzinom ‒ njihov napredak su delile čak dve godine. Ta otkrića ukazuju na potencijal upotrebe genetičkih rezultata u predviđanju prednosti i slabosti kada je reč o sposobnostima učenja kod dece.

Prema autoru studije, ti rezultati mogli bi jednog dana da se koriste za rano otkrivanje i rešavanje problema sa čitanjem ‒ što je mnogo delotvornije od čekanja da pojedina deca pokažu te probleme tek u školi.

Istraživači su izračunali genetičke rezultate (koji se nazivaju i „poligenetički rezultati") kod 5 825 pojedinaca, a zatim su mapirali te rezultate i uporedili ih sa važećim sposobnostima čitanja kod dece uzrasta od sedam do 14 godina. Tako su uspeli da objasne do pet odsto razlike u sposobnosti čitanja kod dece. Ta veza pokazala se tačnom čak i kada su uzeli u obzir kognitivne sposobnosti i porodični socio-ekonomski status dece. Autori studije napomenuli su da iako pet posto izgleda kao relativno mali broj, ovo istraživanje je značajno u odnosu na druge rezultate studija koje se odnose na čitanje.

Saskia Selzam, glavni autor studije, navodi da je „vrednost poligenetičkih rezultata u tome što omogućavaju da se predvidi genetički rizik i nivo težine u mogućnosti savladavanja problema sa čitanjem kod bilo kog pojedinca."

Robert Plomin, profesor na Kraljevskom koledžu u Londonu i jedan od autora studije, rekao je: „Nadamo se da će ovi nalazi doprineti boljem sagledavanju i odlučivanju koje prepoznaje i poštuje genetičke razlike među decom, kada je reč o njihovoj sposobnosti čitanja."

 Priredila Tatjana Cvejić