Australija kao američki nosač aviona

Australijska nacionalna televizija Ej-Bi-Si, dostupna u celom regionu Azija-Pacifik, ove nedelje je prikazala intrigantnu emisiju o intenziviranju vojne saradnje Kanbere i Vašingtona koja se odvija u sklopu nastojanja da se ograniči širenje kineskog vojno-političkog uticaja u Indijskom i Tihom okeanu, s posebnim osvrtom na Tajvan, koji se doživljava kao žarište koje bi moglo da se u bliskoj budućnosti rasplamsa u veliki oružani sukob između Kine sa jedne i Tajvana, SAD i njenih saveznika sa druge strane.

U emisiji televizija je otkrila da se u okolini grada Darvin na krajnjem severu Australije vrše radovi za prihvat šest američkih strateških bombardera "B-52", koji mogu da nose i nuklearno oružje.

Konkretno, novinari Ej-Bi-Sija izvestili su o tome da se u bazi australijske vojske Tindal grade hangari za smeštaj aviona, komandni centar, prostorije za održavanje i skladišta i bunkeri za gorivo i municiju vredni oko milijardu i po dolara, te da će zadatak američkih bombardera, pored patroliranja južnim Pacifikom i Indijskim okeanom, biti pružanje podrške američkoj vojsci u slučaju oružanog sukoba na Tajvanu, pod pretpostavkom da će se SAD u taj eventualni budući okršaj uključiti ne samo logistički, obaveštajno i propagandno, već i direktno, učešćem u borbama.

Međutim, to "otkriće" na neki način zapravo nije ništa novo, bar ne za kinesku armiju i javnost, jer su tamošnji vojni komentatori još pre par godina, u vreme kada se desio niz diplomatskih incidenata između Kanbere i Pekinga u kojem su državljani obe zemlje bili hapšeni i proterivani zbog navodne špijunaže, govorili pred kamerama o mogućnosti da kontinent-država postane odskočna daska za američku avijaciju, jedna vrsta nepokretnog nosača aviona.

Prednosti Australije 

Ono što jeste interesantan doprinos australijske televizije je objavljivanje američke vojne analize po kojoj je važan razlog za razmeštanje bombardera "B-52" na teritoriju dvadesetpetomilionske države na južnoj polulopti želja da se rasprše i tako bar delimično sačuvaju američke snage stacionirane na ostrvima Guam, Okinava i drugde u zapadnom Pacifiku, koje se nalaze u dometu čak oko 2.500 raketa kraćeg, srednjeg i dugog dometa u posedu Narodnooslobodilačke armije Kine.

Odnosno, izmeštanjem u Australiju ili rotiranjem uz korišćenje više lokacija među kojima i Darvina, američki bombarderi bili bi stavljeni van domašaja najvećeg broja kineskih projektila, zahvaljujući čemu bi mogli da izbegnu prvi iznenadni udar koji bi ih zahvatio dok su još uvek na zemlji, dok bi s druge strane mogli da dosegnu Tajvan kada se jednom nađu u vazduhu.

Pozicioniranje u Australiji ne samo što bi značilo da su za njihovo uništenje potrebni skupi i retki projektili dometa preko 5.000 kilometara, već bi i protivraketna odbrana imala dovoljno vremena da reaguje na eventualni protivnički udar.

Tome treba dodati i to da bi stacioniranje teških bombardera u Darvinu američkom vazduhoplovstvu omogućilo i češće prelete Južnog kineskog mora, odnosno, ometanje teritorijalnih ambicija Pekinga u tom vodnom prostranstvu, u kojem su dograđivanjima i proširivanjima atola proteklih godina stvorena kineska uporišta sa prislušnim stanicama, brodskim pristaništima, pa i pistama.

Inače, u Australiji se procenjuje da bi, pored vazduhoplovne baze Tindal, u eventualni američki vojni sukob sa Kinom bila uključena i prislušna baza "Pajn Gep" u blizini grada Alis Springs, u kojoj se nalaze sofisticirane, skupe antene koje omogućavaju špijuniranje satelitskih komunikacija i detekciju lansiranja raketa sa ogromne razdaljine.

Spekulacije o tom sukobu podgreva uverenje američkih obaveštajnih i vojnih krugova, koje su, čini se, listom prihvatili i njihovi saveznici u azijsko-pacifičkom regionu, da će Narodna Republika Kina do isteka trećeg i verovatno poslednjeg mandata predsednika Si Đinpinga 2027. izvršiti oružani napad na Tajvan, jer kineska vojska sada poseduje kapacitete i samopouzdanje za tako nešto i jer je kineski lider u jednom od svojih obraćanja oficirima armiji sugerisao da se priprema kao da će biti rata.

Ulje na vatru kolektivnog horor maštanja o složenom oružanom sukobu u Istočnoj Aziji, u koji bi bili uvučeni i američki saveznici Japan i Australija, dolile su izjave predsednika Džozefa Bajdena da će njegova zemlja oružjem braniti Tajvan od eventualne kineske intervencije.

Verni tituli regionalnog američkog šerifa

Sama Australija za vlade premijera Skota Morisona objavila je program drastične modernizacije i jačanje armije koji uključuje veliku kupovinu moćnih podmornica, raketa i podvodnih dronova, kao i dalju nabavku lovaca-bombardera pete generacije "F-35".

Samo kupovina osam podmornica na nuklearni pogon iz Velike Britanije i SAD, u sklopu vojnog saveza AUKUS koji je Kanbera sklopila sa Londonom i Vašingtonom prošle godine, koštaće australijske poreske obveznike najmanje 70 milijardi dolara, a vrlo moguće i više od 100.

Takođe, u poslednjih desetak godina zemlja kengura je izdvojila ukupno blizu 17 milijardi dolara za nabavku 72 aparata "F-35", čija bi isporuka trebalo da se okonča 2024.

Štaviše, u aprilu ove godine Morisonova vlada je saopštila da će utrošiti tri i po milijarde australijskih dolara za kupovinu raketa vazduh-zemlja, protivbrodskih projektila i morskih mina, što sve treba da joj omogući da na najbolji način parira kineskim snagama i da se, ako zatreba, s visokim stepenom interoperabilnosti uključi u akcije američke vojske u Tihom i Indijskom okeanu.

Te izrazito ambiciozne kupovine američkog naoružanja izraz su snažne želje političkih elita u Australiji da uprkos skokovitom rastu ekonomske i vojne moći Kine održe tradicionalnu ulogu svoje države kao najveće sile u južnom Pacifiku, odnosno, ekonomskog, političkog i vojnog pokrovitelja i zaštitnika mnoštva malih ostrvskih nacija u tom regionu.

One se mogu shvatiti i kao trud, odnosno, nastojanje Kanbere da u skladu s titulom "regionalnog američkog šerifa", koju joj je velikodušno dodelio predsednik SAD Džordž Buš mlađi početkom ovog veka kada su australijski vojnici na njegovo insistiranje učestvovali u vojnim operacijama u Iraku i Avganistanu, u svom delu sveta završava vojnobezbednosne poslove koji Vašingtonu olakšavaju obuzdavanje delovanja kineske mornarice i vazduhoplovstva i suzbijanje kineskog vojnog i političkog uticaja u Indo-Pacifiku.