Preminuo Bobi Najt, kraj generala košarke

”Kada, jednom, moji zemaljski dani prođu, želim da me sahrane potrbuške, kako bi kritičari mogli da me poljube u d…,” rekao je svojevremeno Bobi Najt, legendarni i kontroverzni trener univerziteta Indijana.

Pesma ”Maj vej” Frenka Sinatre svirala je sa razglasa dvorane univerziteta Teksas tek, odmah pošto je Bobi Najt ostvario 880. pobedu u američkoj En-Si-Ej-Ej ligi i postao trener sa najviše pobeda u istoriji tog takmičenja.

Mnogo kasnije, tri su trenera zaslužila više pobeda u ovoj ligi, od kojih su dvojica Majk Križevski i Džim Bejhejm bili upravo Najtovi učenici.

Robert Montgomeri Najt postao je trener armijskog koledža Vest point sa svega 24 godine, gde je ostao sve do 1971. godine kada je prešao na univerzitet Indijana.

U narednih 29 sezona u Indijani je ostvario 662 pobede iz 239 poraza i osvojio tri titule prvaka En-Si-Ej-Ej lige – 1976., 1981. i 1987. godine.

Vodio je i reprezentaciju Sjedinjenih Američkih Država na Olimpijskim igrama 1984. godine u Los Anđelosu, kada su Majkl Džordan, Patrik Juing i Kris Malin osvojili zlatnu medalju.

Tokom godina provedenih u Indijani stvorio je niz fenomenalnih igrača, poput Ajzee Tomasa, Detlefa Šremfa i Volta Belamija, dok je svega četiri sedmice trenirao i jednog od najznačajnijih košarkaša u istoriji – Larija Birda.

Odlazak Birda iz Indijane, međutim, nema preterano mnogo veze sa Najtovim temperamentom, već pre svega sa činjenicom da se kasnije velika zvezda Bostona nije najbolje snašla u Indijanapolisu, te da jednostavno nije imao dovoljno novca za život u velikom gradu.

Poznavaoci košarke tvrde da je od stvaranja igrača, Bobi Najt mnogo veći uticaj imao na razvoj čitave plejade izvanrednih trenera, jer su mu na počecima karijere pomoćnici bili Stiv Alford, Lorens Frenk, Džim Bejhejm, Rendi Vitman, te jedini koji ga je prestigao po rezultatima – Majk Križevski.

Tvorac je i pokretnog, timskog napada koji je dobio ime po univerzitetu Indijana, ali i žestokoj odbrani čovek na čoveka, koju su treneri decenijama kasnije pokušavali da kopiraju.

Zazirali su i od njegovog karaktera, pa je ostalo zapisano da je tokom boravka njegovog tima u Portoriku napao policajca, da je tokom tajmauta glavom udario Šerona Vilkersona, da je hvatao igrače za gušu, te da je džogerom raspalio Kalberta Čejnija zbog čega je čitava plejada afroameričkih lidera skočila protiv njega.

Košarkašku javnost je zapanjio i 1993. godine kada je obznanio da će za Indijanu igrati Ivan Renko, mladić iz Jugoslavije koji ima fenomenalne fizičke predispozicije, ali da zbog rata, koji je tada besneo, ne može da otkrije više detalja.

Na kraju se ispostavilo da je samo želeo da ruglu izvrgne brojne skaute koji su tvrdili da prate sve igrače na svetu.  

Kada ga je predsednik univerziteta Indijana, Majls Brend otpustio 2000. godine, postao je najomraženija osoba u toj američkoj saveznoj državi.

U dvoranu u kojoj igra Indijana vratio se tek 19 godina kasnije, u zagrljaju Ajzee Tomasa, a publika ga je dočekala ovacijama.

Preminuo je u 83. godini.