Najbolja filmska ostvarenja 2019. u izboru Radio Beograda 2

Domaći igrani film

Ajvar – Debitantsko ostvarenje rediteljke Ane Marije Rosi, što je stariji (što više vremena odstoji u gledalačkom sećanju) ovaj film ima sve nijansiranije, produbljenije note. Čista, jednostavna melodrama o raspadu braka dvoje intelektualaca (Nataša Ninković i Sergej Trifunović) reflektuje sve rane bolne nam tranzicije.

special mention:

Moj jutarnji smeh – Takođe debitantski film reditelja Marka Đorđevića, hrabro i ogoljeno govori o krhkosti maskuliniteta (gotovo nepostojeća tema u srpskom filmu) uz neusiljeni humor i nepretencioznost.

Igrani film iz regiona

Bog postoji i ime mu je Petrunija – Film makedonske rediteljke Teone Strugar Mitevske predstavlja najhrabrije suočavanje sa krhkim nacionalnim i verskim identitetom u postjugoslovenskom filmu uopšte - dotiče tabu teme koje se tiču i religije i pravnog sistema države i novokomponovanog nacionalnog identiteta, patrijarhalnih predrasuda, seksizma, samoprezira. Sve to heroinu Petruniju (Zorica Nuševa) čini najkompleksnijom protagonistkinjom savremene evropske kinematografije.

Strani art igrani film

Pritka – Prvenac ruskog enfant terrible-a Kantemira Balagova u priči iz vremena nakon Drugog svetskog rata, pokazuje da je zaista retkost da žene kao protagonisti svedoče o posttraumatskom ratnom sindromu. Reditelj suptilno ispisuje unutarnji svet glavne junakinje Ije (sa nadimkom Pritka), visoke, eterične, neprisutne, a opet upečatljive, bića koje boravi negde između dva sveta, živih i mrtvih, pružajući veličanstveno vizuelno ali i snažno emocionalno gledalačko iskustvo.

Strani bioskopski igrani film

Džoker – Moralno ambivalentna socijalna drama sa elementima psihološkog trilera, smeštena u arhipelag fiktivnog Gotam Sitija zapravo je ljubavno pismo reditelja Toda Filipsa i Hoakina Finiksa u naslovnoj roli upućeno onim milenijalcima koji još uvek nisu otkrili levičarski duh pobune protiv sistema.

Dugometražni dokumentarac

Linija života – Darko Bajić je ovaj film posvetio liku i stvaralaštvu svoga oca, slikara Miloša Bajića, koji je kao student Likovne akademije, levičar, interniran u radni logor Mauthauzen. Ovo je film o vitalnosti, pobedi umetnosti nad smrću, svojevrsna vizuelna arhiva i mesto sećanja sa vremenskim lukom od pola veka.

special mention:

Dnevnik Diane Budisavljević – ova svedena doku-fikcija o poduhvatu spasavanja srpske dece iz ustaških logora vešto i bešavno stapa igrane sekvence sa dokumentarnim arhivskim materijalom i testimonijalima – ispovestima preživelih iz logora – rafinirani filmski jezik rediteljke Dane Budisavljević donosi i komšarnu i oniričku atmosferu podižući priču do nivoa univerzalnosti.