Glamija kod Korbova

Prve podatke o značaju tog lokaliteta pružio je dr Miloje M. Vasić, ondašnji 'čuvar' Narodnog muzeja u Beogradu, daleke 1910. godine. Praistorijsko naselje i deo nekropole nikada nisu istraživani jer su uništeni erozijom Dunava, dok je neoštećeni deo nekropole sistematski istražen tokom 1957. i 1958. godine, u ukupnoj površini od 740 m².

Arheološka istraživanja sprovedena su pod palicom dr Duška Krstića, kustosa Narodnog muzeja u Beogradu. Tokom dvogodišnjih iskopavanja otkriveno je 48 grobova sa urnama, koji su dali veoma značajne podatke za proučavanje materijalne kulture i duhovnog života zajednice kojoj je nekropola pripadala.

Na korbovskoj nekropoli sahranjivani su isključivo ostaci pokojnika kremiranih izvan nekropole. Pokojnici su kremirani u odeći i sa nakitom, a na lomaču su stavljani i darovi, hrana i keramički predmeti koji su spaljivani zajedno sa njim ili njom. Na to ukazuju tragovi istopljene bronze na fragmentima sačuvanih kostiju, kalcinisani koštani ukrasni predmeti, fragmenti posuđa nađeni u urnama na kojima su vidljive posledice naknadnog gorenja, kao i kalcinisane kosti životinja koje su u nekim slučajevima zajedno sa ostacima kremiranih pokojnika sakupljane i stavljane u urnu.

Sudeći prema stratigrafskom položaju urni, sa dosta verovatnoće se može pretpostaviti da su grobovi bili obeležavani odnosno vidljivi.

Kao urne su najčešće korišćeni veliki bikonični sudovi sa cilindričnim vratom i dve ili četiri drške na trbuhu, dok su kao poklopac korišćene široke zdele.

Najbrojniji grobovi na nekropoli u Glamiji bili su sa jednom urnom, ali se mora naglasiti da, pod sadašnjim uslovima poznavanja nekropola tog tipa u Rumuniji i Bugarskoj, postoje i grobovi sa više urni. Upravo zbog ovakvog podatka smelo je smatrati grobove sa više urni porodičnim grobnicama u kojima je vršeno sahranjivanje u različitim vremenskim intervalima, pošto bi u takvom slučaju, morali da postoje i tragovi naknadnog ukopavanja.