Daroviti slikar fantazije

Široko je poznat kolekcionarski rad evropskih dvorova. Vladari su pored svoje primarne uloge često bili pokrovitelji, mecene umetnika koji su nalazili utočište pod njihovim okriljem.

Tako se daleke 1562.godine Italijan Đuzepe Arčiboldi obreo na dvoru cara Maksimilijana Drugog i njegovog naslednika Rudolfa Drugog u Pragu. Slikao je vladarske portrete i nalazio motive u profanim temama, organizovao zabave, viteške turnire i ceremonije u kojima je veličanje i slava careva Svetog rimskog carstva dinastije Habzburg bila presudna. Posebno je imao podršku cara Rudolfa Drugog, pokrovitelja umetnosti i nauke, koji mu je dodelio i plemićku titulu grofa.

Arčiboldi je bio jedistven u umetničkom izražavanju što najbolje ilustruju pored mnogih dela i protreti godišnjih doba na kojima umesto očiju, nosa, obraza  i usta nalazimo cveće, povrće, granje pažljivo odabrano u odgovaraćujem nizu stvarajući tako konture i fizionomiju lica.

Četiri kompozicije Godišnja doba predstavljaju alegoriju životnih faza : Proleće kao doba detinjstva, Leto kao doba adolescencije, Jesen doba zrelosti i Zima starost.

Đuzepe Arčiboldi je četiri veka kasnije očarao generaciju nadrealista koji su u njegovim delima prepoznali svog ekstravagantnog prethodnika. Arčiboldi pripada umetnicima manirizma koji je kroz simboliku, dvosmislenost, angdotu i maštu privlačio pažnju tadašnjih posmatrača kao što i danas budi znatiželju posetilaca evropskih muzeja u kojima su izložena njegova dela, poput Umetničko-istorijskog muzeja u Beču ili Luvra u Parizu.