S Pacifika na Skadarsko blato

Rođen je 1882 godine u Šavniku u imućnoj porodici, a prvu mušku gimnaziju završio je u Beogradu. U Ameriku je otišao nakon hapšenja na Cetinju, zbog spornih stihova njegove pesme Hram slobode, za koje ga je optužila crnogorska cenzura. Živeo je u Njujorku, Pitsburgu i u San Francisku. Kao književnik, publicista i veoma tamentovan pesnik, prvo postaje član redakcije Amerikanskog Srbobrana u Pitsburgu, a zatim i urednik tog najstarijeg srpskog iseljeničkog lista. U San Francisku je bio i odgovorni urednik Srpskog glasnika, a upisao je i jedan od najboljih američkih univerziteta Berkli u Oklandu.

Prema rečima Đorđa Lopičića, našeg uglednog diplomate i jednog od tri priređivača knjige, postignuće Čedomira Pavića bilo bi znatno veće, da tok njegovog života i sudbine, nije promenilo izbijanje Prvog balkasnkog rata.

„Čedomir Pavić organizuje 120 dobrovoljaca, Srba, Crnogoraca, Srba iz Dalmacije, Like, Banije, Korduna, Vojvodine razume se, i oni vozom iz San Franciska kreću za Njujork. Tamo su se ukrcali na jedan brod koji ih je doveo do Bara, odatle idu do Podgorice gde su bili snabdeveni oružjem, mobilisani i učestvovali u opsadi Skadra 1912. godine", kaže Đorđe Lopičić, diplomata u penziji.

Putešestvije od San Franciska i borbu za Skadar, Čedomir Pavić opisao je u svojoj knjizi S Pacifika na Skadarsko blato koja je objavljana 1913. godine u San Francisku i štampana ćirilicom, a predstavlja retko svedočanstvo jednog dobrovoljca iz Sjedinjenih Američkih Država u ratovima na Balkanu.

„On dolazi poonovo u Beograd, da nastavi studije na Filozofskom fakultetu, međutim, 1914. izbija Prvi svetski rat, i on se javlja kao dobrovoljac i to kod svog druga iz Prve muške gimnazije u Beogradu, majora Voje Tankosića, poznatog komitskog vojvode", kaže Lopičić.

Poginuo je u jednoj od najvećih bitaka u Prvom svetskom ratu, 1914. godine na Mačkovom kamenu. Herojska smrt prekinula je njegovo književno stvaralaštvo.

Prema mišljenju uglednog profesora i istoričara književnosti Miodraga Popovića, Čedomir Pavić bio je preteča srpske moderne književnosti, kao poetska prethodnica ekspresionizma, čije je stvaralaštvo utemeljeno i prepoznato pre Miloša Crnjanskog, Rastka Petrovića i Stanislava Vinavera.

Ime Čedomira Pavića urezano je u spomen ploču poginulih studenata i profesora Filozofskog fakulteta u Beogradu, a nalazi se i na zajedničkoj grobnici srpskih vojnika poginulih na Ceru.

Njegova knjiga S Pacifika na Skadarsko blato čuva njegovo ime od sto godina dugog neopravdanog zaborava.